De wateruitdaging is een systemisch vraagstuk en kan dus niet door een enkele partij worden opgelost. Samenwerking is dan ook cruciaal, om de
bevoorrading te garanderen maar evengoed door de verschillende ecologische, economische, en sociale functies die water vervult.
Het wordt ook steeds belangrijker dat bedrijven zich naar buiten oriënteren, transparantie bieden naar stake- en shareholders, en samenwerkingen opzetten. Dat vereist nieuwe competenties binnen het bedrijf:
- communicatieve vaardigheden;
- diplomatieke vaardigheden;
- expertise in duurzaamheid en bedrijfsontwikkeling
Met die expertise kunnen bedrijven duurzaamheid en waterbeheer integreren in de bedrijfsstrategie en in operationele processen.
De leeropgaven:
Hoe maak je samenwerking integraal deel van een levende bedrijfscultuur?
- Hoe kunnen we watervraagstukken wervend formuleren zodat bedrijven willen samenwerken dankzij een overduidelijke win-win?
- Welke onderlinge afhankelijkheden tussen bedrijven bepalen de slaagkansen van gedeelde doelstellingen? En hoe kunnen we die afhankelijkheden benoemen en integreren in strategische keuzes?
- Hoe kan een bedrijf profielen aantrekken met intrinsieke motivatie tot samenwerking en wat is de rol van het HR-beleid hierin?
- Hoe kunnen bedrijven leerlessen uit samenwerkingen collectief opbouwen en delen?
Welke beleidskaders en andere mechanismen zijn nodig om samenwerking tussen en met bedrijven logisch en vanzelfsprekend te maken?
Hoe start je een dynamiek van samenwerking tussen en met bedrijven op? Zijn er al partijen die als een samenwerkingsautoriteit zouden kunnen fungeren? Vanuit welke positie kan zo’n autoriteit best handelen: welk kader en welk mandaat (specifieke taken of strategische opdrachten) zijn daarvoor nodig?
