Klimaatverandering zet het verdelingsvraagstuk voor drinkwater onder druk: drinkwater voor burgers, versus voor de economie. Drinkwaterlevering blijven garanderen tegen een betaalbare prijs wordt onzekerder. De industrie kan die onzekerheid dempen door minder beslag te leggen op drinkwater en de daarvoor nodige volumes ruwwater.
Kan de industrie losgekoppeld worden van het centrale drinkwaternet? Hoe gebeurt dat het best en wat zijn de gevolgen daarvan?
Hiermee stelt zich ook een bredere en fundamentelere vraag over de organisatie van de toekomstige waterketen. Hoe moeten we de waterketen organiseren zodat die trouw kan blijven aan de oorspronkelijke doelstelling: veilig, betrouwbaar en betaalbaar drinkwater leveren?
De leeropgaven:
Wat zijn de verschillende schaalgroottes (van bedrijf tot regio) waarop je de waterketen kunt organiseren?
- Welke technologische, infrastructurele, financiële, institutionele, digitale… oplossingen zijn daarvoor nodig?
Wat zijn de verschillende scenario’s om de waterketen duurzaam te organiseren? Centrale drinkwatervoorziening, hybride watermodel centraal-decentraal, open access drinkwatersysteem, pas end-of-pipe tot de gewenste kwaliteit opwerken…
- Welke financiële, maatschappelijke en ecologische impact heeft elk scenario?
- Hoe integreer je die nieuwe ontwerplogica binnen bestaande infrastructuur?
- Hoe hervormen of ontwikkelen we financiële instrumenten om gekozen scenario’s te realiseren?
- Wat is de impact van de industrie loskoppelen van het centraal drinkwaternet?
- Hoe organiseren we processen, bedrijven en bedrijventerreinen op basis van de verschillende scenario’s?
- Op welk toekomstig watergebruik moeten we de waterketen dimensioneren?
- Wie moet welke rol opnemen in elk scenario (productie, monitoring, distributie, infrastructuur)?
